Subiektywnie o emocjach i NIEczekaniu na adopcję
Chodzi za mną od kilku lat, choć wydawać by się mogło, że ja nią a ona mną. Depcze mi po piętach, podczas gdy ja z rozpędu, w jeansach, bryczesach, bojówkach lub szortach, z pierdolnikiem na głowie i szmerglem pod kiepełą, wybierałam męskie towarzystwo, często musząc pójść na daleko posunięty kompromis by męskie towarzystwo chciało wybrać […]
33 dzień roku. Do końca roku zostały 333 dni. Nie ma czasu na myślenie, jednocześnie niewiele sie dzieje.Wyczerpaniu towarzyszy niska produktywność. Kontakt ze sobą jest dość powierzchowny. Jesteś tam? Jestem. Ok. Każda upływająca sekunda życia mieni się jako strata, ubytek. Tymczasem można by je celebrować. Jednak górę bierze oszołomienie i odrętwienie.Czas zatem na znaną sztuczkę: […]
Publikując ostatni wpis i wybierając do niego obraz nie przypuszczałam, że za kilka tygodni znowu znajdę się nad morzem. Z tą różnicą, że morze, które właśnie mam przed oczami jest spokojne. Szare, sinawe, srebrzyste i spokojne. Sporadyczne i rytmiczne fale liżą i szlifują wyrzucane z elegancją na brzeg kolorowe i obłe kamienie. Cyklicznie i płytko […]
Idzie Nowy Rok. Data niewiele zmienia. Nikt nie powiedział, że właśnie w tym momencie, równo co dwanaście miesięcy jesteśmy gotowi na zmiany, a jednak wiekszość ludzi ich oczekuje. Bo są częścią życia, nas samych. Zatem chyba warto się z nimi pogodzić. Nie warto się z nimi szarpać. Walczę nadal z nieczekaniem, jednocześnie czując stagnację ale […]
Zaczęłam usztywniać mój moralny kręgosłup. Wiele lat temu rozpoczęłam ten niekończący się proces, ktorego początki przypominały wymacywanie granic. Fakt, że tych granic nia ma oraz olśnienie z tym odkryciem związane pozwoliło mi ten proces rozpocząć. Gdy mój kręgosłup był na tyle stabilny, że mogłam po nim zjechać na sam dół, do rdzenia, korzeni, do podstaw, […]
Śniło mi się dzisiaj, że spotkałam koleżankę z OA. Pchała wózek. Bałam się tam zajrzeć. Była dumna. Mówiła, że “dostali dziecko” (what?!).
Ale tam w wózku była dwójka?! “To drugie”… to była jego istota, fakt adopcji. Kopia dziecka ale jakoś w cieniu, albo jakby lekko przeźroczyste. To był koszmar. Zastanawiałam się, które z nich jest prawdziwe. Albo inaczej… co jest prawdą?
Bardo (skt. antarabhawa; tyb. བར་དོ་, Wylie: bar do) – w dosłownym tłumaczeniu stan pośredni. Pojęcie buddyjskie z języka tybetańskiego określające każdy przejściowy stan egzystencji: życie, medytację, sen, śmierć. Najczęściej używane w odniesieniu do stanu pośredniego pomiędzy śmiercią a kolejnymi narodzinami. (źródło: Wikipedia)
Na pierwszą wizytę w ośrodku przynieśliśmy naszą niełatwą historię. Choć mam wrażenie, że za mną to ona się przypałętała, przyczepiła mi się jak papierek od cukierka do podeszwy: nie wiesz, że tam jest do momentu aż usłyszysz, że coś szeleści pod obcasem.
To ta nasza historia właśnie tak mi szeleściła. […]
Spod mojej zbroi wystaje spódnica. Przydeptałam ją dzisiaj podnosząc się ze słowiańskiego przykucu. Taka tam gimnastyka z emocjami. Ręka, noga… i tak dalej. Trenuję charakter, wzmacniam spojrzenie, pogłębiam oddech. Bo oddycham za płytko i zbyt oszczędnie ponoć. Wstrzymałam ten płytki oddech gdy napotkałam dryfującą z nim myśl…, że się boję. Zapiszczało mi w uszach, osłupiałam. […]
Dwa miesiące temu moje NIEczekanie przerwał telefon. Miał co przerywać, bo w tym czasie stawało się ono dość nieznośne. I nie mam tutaj na myśli niedoczekania, utęsknienia za macierzyństwem, pragnienia do szaleństwa. Bo moje NIEczekanie jest jak lot samolotem, na myśl o którym cierpnie mi skóra na karku. Bo to co w lataniu najbardziej przerażające […]